ارمنستان – اسرائیل و تناقضات سیاست خارجی ایران در برابر دو اشغالگر

بیشتر خوانندگان این یادداشت با دو كشور اشغالگر و جنایتكار قاتل ارمنستان و اسرائیل آشنایی دارند. هر دو كشور با غصب و اشغال بخشهایی از اراضی مسلمانان دو كشور آزربایجان و فلسطین كشورهایی برای خود ایجاد و سیاست های كثیف خود را بر ادامه اشغال خاك مسلمانان و قتل عام و تجاوز در این كشورها را ادامه می‌دهند. نسل‌كشی‌های انجام شده توسط ارمنستان و اسرائیل نیز عینا شبیه به هم و به ادعای بنده داشناكها (ارامنه افراطی) جانی‌تر و خون‌خوارتر از صهیون‌ها (یهودیان افراطی) هستند. حال سوالاتی در اینجا پیش می‌آید:

1-   رابطه ایران و اسرائیل بسیار تیره و تار و آنهم با ادعای حمایت از مسلمانان (اكثرا سنی‌مذهب- عرب – با فاصله‌زیاد از ایران) بسیار بحرانی و تا جنگهای لفظی تا حد حذف و پاك كردن یكدیگر از نقشه جغرافیا شاهد هستیم؛ اما در گوشه دیگر روابط بسیار حسنه و عالی دو كشور ایران و ارمنستان كه همدیگر را برادر خطاب می‌كنند. (نوع برادریشان برایم مشخص نیست؛ برادر خونی!؟؛ برادر دینی!؟ برادری چی‌چی!؟)‌ این در آغوش یكدیگر شدن روسای جمهوری ایران و ارمنستان حكایت از معاشقه‌ای دیپلماتیك دارد؛ كه برای من تورك و آزربایجانی نفرت‌انگیز است.

2-   هم ارمنستان و هم اسرائیل اشغالگر هستند. جنایتكار هستند. تروریست هستند. تناقضات را چگونه در بعد انسانی و اسلامی توضیح خواهند داد!؟ سوالهای زیادی در این رابطه پرسیده‌ایم. هیچگاه نتیجه نگرفته‌ایم. نفرتمان به خشم تبدیل شده است! اما نتیجه‌ای كه به نظرم محتمل است در نظر برخی مسئولین مصلحت مقدم بر اسلامیت تعبیر می‌شود. هر جا مصلحت باشد اسلامیت در مرتبه پایین‌تر قرار می‌گیرد. مصلحت این است كه ارمنستان را پتكی بر سر آزربایجان نمایند. پس می‌نمایند.

3-   شاید بگویند ایران از آزربایجان شمالی هم حمایت می‌كند. اما پاسخ من این است ایران از ارمنستان حمایت نكند؛ دیگر نیازی به حمایت از آزربایجان ندارد. مرا به خیر تو امیدی باشد!!؟؟

4-   اسرائیل در غزه شهرك‌سازی می‌كند؛ سازمان ملل و بیشتر كشورهای دنیا آن را محكوم می‌كنند و ایران هم طبق معمول و مقبول اعتراض می كند. شهرك‌سازی در خاك فلسطینیان را من هم قبول ندارم. همچنانكه شهرك‌سازی در خاكهای اشغالی آزربایجان – قاراباغ- توسط ارمنستان را قبول ندارم. دنیا هم به آن اعتراض می‌كند. اما استاندار آذربایجان شرقی – تبریز- به ارمنستان می‌رود؛ و قرارداد ساخت شهركهای داشناك‌نشین را امضاء می‌كند. یعنی نه تنها محكوم نمی‌كند بلكه شراكت می‌كند. این مورد در مورد قراردادهای تجاری و اقتصادی نیز صدق می‌كند.

5-   در خبرها بود كه در تبریز "خانه فرهنگ ارمنستان" تاسیس می‌شود. هیهات من الذله . عصبانی‌ام ملت.

این یك یادداشت كوتاه بود كه با دستانی به شدت لرزان از عصبانیت نوشتم. ما آزربایجانی‌ها خطوط قرمزی داریم؛ ارمنستان حكم پل صراط برای ما دارد. می‌دانید كه پل صراط چیست!؟ امیدوارم مسئولین این امر دقت بیشتری بر روی اعمالشان داشته باشند.

گؤنده ر     بؤلوم لر: گوندم اولای