+0 به‌‌یه‌ن
ایران مطلب : عزاداری
در محرم یكی از آئین های مورد توجه شاهان قاجار به شمار می رفت و آنها از
این فرصت برای نشان داد راسم عزاداری بر قرار بود؛ در این میان
شاهان نیز همراه با مردمی كه رسوم و آداب عزاداری محرم را به جا می آوردند
ناصرالدین شاه قاجار كه سخت خود را شیفته معصومین و بویژه امام حسین(ع) نشان می داد شاید بیش از دیگر شاهان قاجار خود را پایبند به عزاداری عاشورا می دانست. او در طول دوران سلطنت خود با ساخت تكیه دولت كه گفته می شود بر اساس ساختمان "رویال البرت هال" در لندن طراحی شده بود هر شب مراسم روضه خوانی و سوگواری برگزار می كرد. در این میان مورخان علاقه زیاد شاه به اجرای نمایش تعزیه را دلیلی بر بنای تكیه دولت در دوره او می دانند.
از رسوم دیگر عاشورا
مراسم قمه زنی بود كه در روز عاشورا انجام می گرفت و عزاداران كفن پوش در
دسته جات چند نفره اقدام به قمه زنی می كردند؛ در این میان رسومی مانند زخم
زنی، سنگ زنی قفل آجین و شمع آجین كردن بدن وجود داشت كه اكنون منسوخ شده
است. عزادارن برای قفل آجین كردن بدن خود را سوراخ كرده و به آن قفل می
زدند كه عملی بسیار دردناك بوده و گاه به عفونت و بیماری فرد منجر می شد.در
آن روزها عكاسان دربار و غیر دربار نیز بی كار نبوده و مراسم عزاداری و
آئین های عزاداری را به ثبت تصویر می رساندند. عكس هایی كه كسانی چون محمد
حسن میرز، آنتوان سوریوگین، عبدالله قاجار و تنی چند از دیگر عكاسان قاجار
از آئین ها عزاداری عصر قاجار گرفته‌اند امروز خود یكی از منابع مستند
فرهنگ عزاداری در یكصد سال گذشته است.
ناصرالدین شاه قاجار كه سخت خود را شیفته معصومین و بویژه امام حسین(ع) نشان می داد شاید بیش از دیگر شاهان قاجار خود را پایبند به عزاداری عاشورا می دانست. او در طول دوران سلطنت خود با ساخت تكیه دولت كه گفته می شود بر اساس ساختمان "رویال البرت هال" در لندن طراحی شده بود هر شب مراسم روضه خوانی و سوگواری برگزار می كرد. در این میان مورخان علاقه زیاد شاه به اجرای نمایش تعزیه را دلیلی بر بنای تكیه دولت در دوره او می دانند.
گفته
می شود مراسم ویژه عزاداری در تكیه دولت از روز اول محرم و با حضور ده‌ها
روضه‌خوان كه برای گرم كردن مجلس یكی پس از دیگری به منبر می‌رفتند آغاز می
شد و آنان اشعاری در رثای سیدالشهدا(ع) با صدایی خوش قرائت می كردند؛ در
ادامه با حضور ناصرالدین شاه مراسم تعزیه خوانی آغاز می شد و تعزیه خوان ها
در سكوی مركزی تكیه به نقل و اجرای مصیبت عاشورا می‌پرداختند.
در
كنار مراسم رسمی ای كه شاه هر ساله برگزار می كرد آئین ها و سنت های ویژه
دیگری نیز وجود داشت كه مردم پایبند به انجام آن بودند كه نذر كردن از
مهمترین آنها بود. نقل است در آن روزها كسانی كه توانایی اطعام نداشتند هم
با ریختن مشتی برنج در پلوی نذری یا تكه گوشتی در خورش، در نذر شریك
می‌شدند. حتی پخش لباس سیاه بین فقرایی كه توانایی تهیه لباس عزا را
نداشتند نیز یكی دیگر نذرهای رایج در تهران قدیم بود كه بین فقرا تقسیم
می‌شد.
گردآوری: مجله اینترنتی ایران مطلب
گؤنده ر
بؤلوم لر:
اؤته‌ك (تاریخ)