مدتی از بازداشتم را در اندرزگاه 8 زندان ائوین (بند مالی) بودم. در آنجا با دوستان زیادی آشنا شدم. سید ضیاء یكی از این دوستان بود. او از فعالین دانشجویی دفتر تحكیم در دانشگاه مازندران بود كه در سال 88 به 10 سال حبس محكوم می شود. اتهام او از نظر رسمی تشكیل گروه به قصد بر هم زدن امنیت و فعالیت تبلیغی علیه نظام بوده است، ولی در واقع به منظور رفع ممنوعیت از ادامه تحصیل برای خودش و جمعی دیگر فعالیت می كرده است. با هر وصفی گذراندن 10 سال از بهترین سالهای عمر یك انسان در زندان، سخت و غیرقابل پذیرش است. او 25 سالگی وارد زندان شده (5 سال تبعید در زندان كارون) و اكنون 30 سال دارد و طبق روال، 35 سالگی از آنجا خارج می شود.

سید این نوشته را به من داد تا در زمانی كه به زندان سمنان (زادگاهش) منتقل شد منتشر نمایم. نوشته ای بسیار زیبا و رمانتیك از یك زندان. 

******

خوشبختی در هواخوری بند 8 زندان ائوین

هواخوری بند 8 ائوین جای عجیبیه....! جایی كه من توش احساس خوشبختی می كنم. می دونم كه به عنوان یك زندانی صلاحیت حرف زدن از حس خوشبختی رو ندارم؛ اما خب خوشبختی هم برای هر كسی یه جوریه ...! برای منِ زندانی٬ خوشبختی مترادفه با حس سبكی ٬ انبساط خاطر و در قید زمان نبودن؛ كه همه ی این احساسات رو توی این مكان دارم. اعتراف می كنم كه در طی 5 سال اخیر به جز در ایام مرخصی٬ هرگز به این سادگی و بی واسطگی سرخوش نبودم و خوب می دونم كه تقریبا همه ی این نشاط رو به این هواخوری مدیونم... .

ادامه مطلب >>>> آردی وار

آردی وار- ادامه مطلب


گؤنده ر     بؤلوم لر: اوردان بوردان